Meg

Poprawie Megumi-chan, ale wole jak sie do mnie mówi w skrócie. Czyli Meg xd. Witam wszystkich tu zebranych... 

Po co jest ta zakładka? Pewnie się już domyślacie xd Tak! Jest o mnie. Wiem, że czytanie o kimś jest naprawdę nudne i rzadko kiedy ktoś to czyta... tak więc napiszę o sobie naprawdę mało xd Czytanie nie boli. Sama tego doświadczyłam. No może czasami. Jak się siedzi po nocach z książką, która ma być przerabiana w szkole na następny dzień, a nawet w jej połowie się nie jest. Miałam tak nie raz o.e I żałowałam. Bo książki to ważna rzecz... eeee... no. Tak myślę xd

*Rosja wali mnie po głowie*

- Dalej! Bo się ludzie będą niecierpliwić! Piszże coś, a potem ruszaj do swojego bloga, bo od dwóch miesięcy czekam na notke! - krzyczy wkurzona Jud. 

- Eeeee...

- Nie żadne "Eeeee" tylko "Już się robi!". Masz napisać przynajmniej trzy posty!

*Japonia zaczyna ryczeć*

- No już już... nie becz...

- Ale ja nie mam weny! - krzyczy, a z jej oczu wypływają dwa wodospady.

- Jejuś... - wzdycha blondynka. - Ameryka! Cho mi tu!

- Hamburger? - zza rogu zajrzał Kocur. 

- Nie, kuźde, Japonia. Ryczy. Jak. Dziecko. Zróbże. Coś. 

- Nie płacz braciszku - podchodzi do Meg i klepie ją po ramieniu.

Japonia przestaje płakać i spogląda na Ameryke. Uśmiecha się.

- Teraz opowiedz coś o sobie. I pamiętaj. Ma nie być tego dużo. Dobrze?

Megumi przytaknęła. 

- A więc... mam tak naprawdę na imię Ada i chodze do gimbazy. Eeee kocham mange, anime i Japonie. Kraj - prawdziwy, nie ten z Hetalii... no... eeee... lubie rysować mange i czytać książki, ale tylko dark fantasy. Chciałabym zostać kiedyś mangaką i pisarką. No bo... ja pisze opowiadania, FF... to wszystko. Znaczy, nie wszystko, ale to te najważniejsze informacje.

- Dosyć! Teraz won pisać bloga! - krzyczy Rosja z kranikiem w ręce.

- Co zamierzasz z tym zrobić? - pyta Meg, przerażona.

- Już ty wiesz... - odparła z szyderczym uśmieszkiem. Japonia wstała i zaczęła biegać dookoła, a za nią Rosja. Ameryka tylko obserwowała i jadła hamburgera.